Darwin, evrimin babası olarak kabul edilir. Darwin’in evrim teorisine başka bir bilim adamı olan Alfred Russell Wallace’da katılmıştır. Bununla birlikte Darwin, Türlerin Kökeni Üzerine’yi yazmadan önce bile saygı duyulan bir bilim adamıydı ancak Wallace, Darwin’e göre daha az tanındığından insanlar Darwin’i dinlemeye daha meyilliydi.
Darwin’in fikirleri, bilim dünyasından ve iş dünyasından ve hatta toplumun kendisine bir çıkış yolu buldu. Darwin’in teorileri pek çok açıdan toplumsal bir dönüşüm yaratmıştır. Darwin’in teorisi iki ana noktadan oluşuyordu;
- Çeşitli hayvan grupları bir veya birkaç ortak atadan evrimleşir;
- Bu evrimin gerçekleştiği mekanizma doğal seçilimdir.
Darwinizm teorisi bir başka deyişle, Charles Darwin tarafından organik değişimin bir açıklaması olarak öne sürülen evrimsel mekanizmadır. Aynı zamanda Darwin’in, evrimin esas olarak doğal seçilim tarafından yönlendirildiğine dair spesifik görüşünü ifade etmektedir.
Darwin, 1837’den başlayarak; evrimin esasen üç ilkenin karşılıklı etkileşimiyle ortaya çıktığı, artık iyi anlaşılmış kavram üzerinde çalışmaya başladı. Bunlar:
1-Varyasyon; Darwin’in açıklamaya çalışmadığı liberalleştirici bir faktördür ve tüm yaşam formlarında mevcuttur.
2-Kalıtım; benzer organik formu bir nesilden diğerine aktaran muhafazakar güç.
3-Varoluş mücadelesi; belirli bir ortamda avantajlar sağlayacak varyasyonları belirler, böylece seçici bir üreme oranıyla türleri değiştirir.
Yeni bilgilere dayanarak, Neo-Darwinizm önceki kavramın yerini aldı ve Darwin’in Lamarck‘ın edinilmiş karakterlerin kalıtım teorisine olan bağlılığından kurtuldu. Kalıtım mekanizmalarına ilişkin mevcut bilgiler şöyledir ki; modern bilim adamları, kalıtsal olmayan bedensel varyasyon ile gerçekten miras alınabilen türden varyasyon arasında Darwin’den daha tatmin edici bir şekilde ayrım yapabilirler.
